“Hırs; ızdırap ve mahrumiyetin sebebi

Tevekkül ve kanaat ise mutluluk sebebi”

Pasifik ülkeleri olan Malezya Endonezya gibi ülkelerde yaşayan insanlar arasında bir tabir vardır. Amok denir birilerine, gözü dönmüş, artık zihninde olandan başka bir şey görmez, mantığı çalışmaz, koşar durur. Koşmasının sebebi vardır. Fakat bu sebebi kendinden başka kimse bilmez. Onu görenler ondan korkar ve kaçarlar. Avazı çıktığı kadar da bağırırlar çevreye, sakındırmak isterler insanları, duyururlar herkese: “Amok geliyor, kaçın kaçın!” diye.

Bu ülkenin insanları serin kanlıdır, hizmet sektöründe gayet başarılıdırlar. İletişimde oldukça sevimlidirler. Lügatlarında hayır kelimesi yoktur. Tartışma, öfkelenme ve öfkelendirme, kızma ve kızdırma diye bir yaklaşım göremezsiniz. Trafikte hiç korna sesi duymaz, sabırla bekleyen insanları görürsünüz. Tüm bu güzelliklerin yansıması aslında kişide birikim yapar. Amok öfke ve hırs patlamasına maruz kalan kişidir. Bir gün eline geçen hançeri kaptığı gibi koşar, gider. Önüne ne gelirse, kim gelirse delik deşik eder. İşte bu amok koşucusudur. Amok kendi kontrolünü ve mantığını kaybetmiş, duygusuna yenilmiştir.

İnsanda var olan akıl, mantık, duygu düşünce yapısı dengeli olmalıdır. Olaylar insanı etkiler. Çevreyle olan iletişim insanı etkiler. Zaman zaman mutlu eder, bazen de huzursuz. Sıkıntılar baş gösterdiğinde denge kaybolur. Bu aşamada kişinin bireysel ve sosyal alanına farklı bir gözle bakılması gerekir. Farklı bir pencereden gözlemlenecek güzel uygulamalardan biri de daha çok tüzel kişilerde uygulanan FÜTZ analiziyle kişisel durum değerlendirmesi yapılmasıdır. Belirlenecek yol haritası ile hayatın rayına oturması, kariyer basamaklarında tırmanırken ihmal edilen şeyleri farketmeyi sağlayacaktır. Bu ise kişisel mutluluğu tekrar düzene koyacaktır.

Amok kendini bilinçli zannederek hedefe koşmaktadır. Onun hedefi kendini yok edinceye kadar koşmaktır. Durdurulmasının tek yolu kendi helakıdır. Kendini bir amok koşucusu olarak görmeye başlayan birisi mutlaka bir uzman desteğiyle denge pozisyonunu korumalıdır. Kendi yok oluşunu hedefte var olma mücadelesi saymamalıdır. Bu koşu ne kadar lazımsa ailesi, dostları ve kendi bedeni de o kadar önemlidir.