Çocuklara yönelik cinsel istismar , çocuğun kendinden yaşça büyük biri tarafından cinsel ilişkiye zorlanması ya da cinsel haz almak için kullanılmasıdır. Toplum tarafından bir tabu olduğu için,  düşünüldüğünden daha  yaygın olmasına rağmen çoğu zaman üzeri kapatılmakta ve saklanmakta ya da hiç fark edilmemektedir. Fark etmek ,  önleme ve müdahale etmenin ilk aşaması olduğu için oldukça önemlidir.

Cinsel olarak istismara uğrayan çocuklar bilişsel, duygusal, sosyal ve fiziksel alanda bir takım belirtiler gösterebilmektedir. Bu belirtiler ; çocuğun gelişim dönemine, cinsel istismarın boyutunu , çevreye v.b. bir takım koşullara göre değişmektedir.  Örneğin 0-4 yaş arasındaki çocuklar istismara uğradıklarından gösterdikleri belirtiler, tuvalet eğitiminde gerileme, cinsel içerikli sözcükler kullanma, kendi cinsel organları ile aşırı uğraşma, oyunlarında cinsel içerik ve uyku bozuklukları gibi bir takım belirtiler gösterebilirler. 4-6 yaş arasındaki çocuklar; yetişkinlerden korkabilir, cinsel içerikli sözcükler kullanabilir ve cinsel ilişki ile ilgili ayrıntıları biliyor olabilir. 7- 12 yaştaki çocuklar ise, okulda başarısızlık gösterebilirler, korku, kaygı, depresyon, travma sonrası stres bozukluğu yaşayabilirler. Ergenlikte, evden kaçma, duygulardan dalgalanma, alkol kullanımı, davranım bozuklukları görülebilir. Bu belirtiler görüldüğünde cinsel istismar olasılığına karşı tetikte olunmalıdır.

Çocuklar üzerinde fiziksel ve psikolojik oldukça olumsuz sonuçları olan cinsel istismar önemle değerlendirilmelidir. Bu olumsuz sonuçlar çocukluktan itibaren yetişkinliğe kadar kişinin tüm hayatını etkileyebilmektedir. Küçük çocuklar bununla ilgili tehlikelerden haberdar edilmeli ; fakat bu bilgilendirmeler korkutulmadan yapılmalıdır. Bu bağlamda çocuklara mahremiyet eğitimi vermek istismarı önleme açısından oldukça kritiktir .

Anne Babalara Öneriler

Küçük çocuklara mahremiyet, yani kendi bedenlerini koruma ile ilgili vereceğiniz bilgiler korkutucu olmalıdır; çocuklarda tüm dünya kötü imajı yaratmamalıdır.

Çocukların cinsel organları sevgi nesnesi olarak görülmemelidir.

Tuvalette ve banyo da iken cinsel bölgeleri örtülmelidir. Çocuklarla birlikte banyo yapılmamalı arada sınırlar olduğu belirtilmelidir.

Ev içerisindeki odalara girerken ; özellikle yatak odalarına girerken kapılar tıklatılmalıdır. Bu konuda  çocuklara örnek olunmalıdır.

Çocuklar mümkün olduğunca kendi giyinmelidir; ihtiyaç olunduğunda yardım edilmelidir

Çocukların cinsel konulardaki merakı ve soruları ayıplanmamalı, ayrıntıya girilmeden cevaplanmalıdır.

Cinsel organların çok özel organlar olduğunu ona kimsenin dokunmaması gerektiğini, çok ihtiyaç olursa anne ve babanın dokunabileceği anlatılmalıdır.

Tüm insanları kötü niyetli  görmek yerine iyi niyetli insanlar da kötü niyetli insanların da bulunabileceği anlatılmalıdır.

Çocuklara hayır demek öğretilmelidir. Bunun yanında güç durumlarda nasıl yardım isteyebileceği anlatılmalıdır. Bu oyun ile deneyimlenerek de öğretilebilir.

Çocuklara iyi dokunma ile kötü dokunma arasındaki fark anlatılmalı. Eğer kötü dokunmaya maruz kalırsa mutlaka anne babasına söylemesi gerektiği belirtilmelidir. Burada önemli nokta anne babaya söylendiğinde asla kendisine kızılmayacağını bilgisi verilmelidir.  

 UZMAN KLİNİK PSİKOLOG BÜŞRA GÜNEŞ

0533 373 81 23